قارن / کارِن

برداشت از دانشنامه زبان و ادب فارسی

روزبه  زرین کوب

قارن

نام چند تن از پهلوانان و بزرگان ایرانی در شاهنامه و نیز برخی از منابع کهن ایرانی، شکل پهلوی این نام «کارِن» بوده که از واژۀ «کارَ» به معنی سپاه و لشکر ساخته شده است. و در بعضی از کتیبه های عصر ساسانی ، مانند کتیبۀ شاپور یکم بر دیوار کعبۀ زردشت،  و نیز کتیبۀ نَرسه در پایکولی، دیده می شود.

به روایت  صاحب فرهنگ آنندراج ، قارن ، مانند قباد »در اصل لغت فارسی«(=پهلوی)با حرفی معادل«غ» نوشته می شده، زیرا حرف «ق» در فارسی پهلوی نیامده است. در روزگار اشکانیان  و سپس در عصر ساسانیان ، کارن / قارن نام یکی از خاندانهای بزرگ هفت گانه و از تیرۀ اشکانیان بوده ،  ظاهرا خاستگاه خاندان کارن /قارن در نهاوند و پیرامون آن بوده است.