فردوسی، نام او ابوالقاسم حسن بن علی طوسی است و سلطان شعراست و شاهنامه شاهدسلطنت اوست.
(امیر علی شیر نوایی - مجالس النفائس)
از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی
پ.ن.
این تعیین جای سلطنت را خیلی پسندیدم. تا به حال نشنیده بودم. ای کاش سی و پنج سال پیش از این آن را خوانده بودم. شاید هم خوانده ام و گذشته ام.
بیشتر بنویسم: بسیار پیش آمده که گفته اند:
فلانی سلطان فلان است.
ولی کسی محل سلطنت یا به قول امیرعلی شیر، شاهد سلطنت ِ فلان را تعیین نمی کرد.
البته لازم به یادآوری نیست که منظور من از شکل بیان است. وگرنه شنیده ایم که:
فلانی سلطان فلان است. و فلان، گواه بر این مدعا. یا شاهد این مدعا.