درباره تراژدی

که آواره و بدنشان رستم است همه جای جنگست میدان اوی همه جنگ با شیر و نر اژدهاست می و جام و بویا گل و میگسار

که از روز شادیش بهره غم است بیابان و کوهست بستان اوی کجا اژدها از کفش نارهاست نکردست بخشش ورا کردگار.

                     «اندوه رستم در خوان چهارم سفر مازندران»

در لینک های زیر یادداشت هایی درباره ی تراژدی آمده است:

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%AA%D8%B1%D8%A7%DA%98%D8%AF%DB%8C&SSOReturnPage=Check&Rand=0

http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=29447

http://noorportal.net/PrintArticle.aspx?id=24384

http://www.tahoordanesh.com/page.php?pid=15459

http://saghebfar.ilssw.com/pages.php?id=40&cat=art

http://iranshahr.org/?p=7322

چو بشنید رستم، سرش خیره گشت همی ریخت خون و همی کند موی همی گفت کای کشته بر دست من

جهان پیش چشم اندرش، تیره گشت سرش پر ز خاک و پر از آب روی دلیر و ستوده به هر انجمن