"اهمیت فردوسی را نمی توان به اندازه ی کافی بیان و خاطرنشان کرد. ولو این که راجع به نظم و شعر او به حد اعلی سخن گفته شود. یا خصایل و اوصاف قابل ستایش وی مورد تقدیر واقع شود. زیرا بزرگی و عظمت او از این حدود بالاتر است و فردوسی مانند همر یک موجود ملی و شاهنامه اش قسمت لاینفکی از حیات ملی است. هیچ شاعری به این اندازه و در چنین طول مدتی بر افکار و آرا و احساسات ملی تسلط پیدا نکرده است. فردوسی پربهاترین خدمتی که ممکن است به میهن خود کرده. به ایرانیان دورنمای یک دنیای باشکوه تر و دلیرانه تری را نشان داده است"
(آرتور آپهام پوپ - وفات 1969 م. چهل گفتار عیسا صدیق - اصلن مقاله ی پوپ در ضمیمه ی مجله ی شرق نزدیک و هندوستان مورخ اکتبر 1934)
از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی
وقتی یک ایرانی از این تعریف ها از فردوسی می کند با خودم می گویم الان ازش بپرسی یک داستان از شاهنامه را هم نخوانده و از روی احساسات این ها را می گوید ولی وقتی یک خارجی این ها را فردوسی می گوید به خود می بالم!
تازه من مطمئن هستم از این آرتور اگر می پرسیدید از اول تا آخر شاهنامه را تفسیر گونه شرح هم می داد.
این نشریه جشنواره توس را از کجا گیر آوردین؟
آن روزها جشنواره در مشهد بود و من در تهران. ولی نشریه در تهران پخش شد. خب من هم خریدمش. سی ریال پولی نبود که نشود خرجش کرد. چندی پیش از انبار خانه ی خودمان گیرش آوردم.
