فروزانفر و فردوسی

کتاب شاهنامه که امروز یکی از خزاین لغت و گنجینه های فصاحت زبان ماست برای وسعت و قوت فکر و قدرت بیان و استواری طبع و اقتدار کلامی و احاطه ی تعبیری این استاد بزرگ بهترین نمونه و قوی ترین دلیل است و از آنجا می توان دانست که در گزارش معانی و پرداخت افکار، وی را چه مایه ی فراوان حاصل بود تا توانست آن داستان ها و معناهای سخت عبارت را به این صورت زیبا و در این الفاظ جزل و روان جلوه دهد.

فردوسی به پاکی اخلاق و عفت نفس و سخن بر همه ی شعرا فزونی و برتری دارد.

فردوسی وطن پرست بوده و به سرزمنی نیاکان خود ینی ایران بسیار عشق داشته و شور مخصوص آشکار می سازد.

(فروزانفر - وفات 1349 ه.ش.سخن و سخنوران)

 از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی