امامی هروی و فردوسی

در خواب شب دوشین، من با شعرا گفتم: / کای یکسره معنیتان با لفظ بهم درسی

شاعر ز شما بهتر، شعر آن که نیکوتر؟ / از طایقه تازی وز انجمن فُرسی

آواز برآوردند، یک رویه به من گفتند: / فردسی شهنامه، شهنامه ی فردوسی


(امامی هروی - وفات 667 ه.ق. )

 از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی

یادداشت های در باره امامی هروی از خانم پروانه: 

امامى هروى، رضى الدین


تولد : ؟؟؟

وفات :686ق قصبه لنجان اصفهان

امامى هروى, رضىالدین, ابو عبدالله محمدبن عثمان. (و ف686ق), ادیب, شاعر. وى ملک‌اشعراء و مداح اتابکان فارس و معاصر سعدى و مجدالدین همگر بود. ابتدا مداح ملوک کرت بود. سپس به کرمان رفت و به مدح پادشاهان آن دیار یعنى سلاطین قراختائى پرداخت. در یزد مصاحب شمس‌الدین محمدتازى گوى, کارگزار شمس‌الدین محمد صاحب دیوان شد. به سبب فضل و دانش وافر و تسلط بر زبان و ادب عربى و فارسى و اطلاع از علوم مختلف معقول و منقول شهرت بسیار داشت, تا آنجایى که برخى از معاصران در مقام مقایسه او با سعدى برآمده و اورا بر بسیارى از شاعران ترجیح داده‌اند. مجدالدین همگر اورا بر سعدى ترجیح داده است. در قصیده‌سرائى به سبک عراقى شهرت داشت. وى به اصفهان رفت و باقى عمر را در آنجا گذرانید. ودر قصبه لنجان درگذشت.

آثار :

«دیوان» اشعار مشتمل بر دو هزار بیت, شرحى بر قصیده «بائیه»,

ذوالرمّه شاعر معروف عرب به عربى

http://adabi-blog.blogfa.com/cat-70.aspx
 

**** 

در سایتها خواندم هم دوره سعدی بود و سعدی را قبول نداشت!

ولی در باره فردوسی چه گفته است!!!

در فکرم خوشا به حالش که از نسخه های قدیمی تر شاهنامه را خوانده است.


این هم آدرس سایتی که در باره سعدی و مجدالدین همگر و امامی کاشانی و کُر کُری هایشان نوشته:

http://satire.ir/13-%D8%AF%D8%A7%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%BA%DB%8C%D8%B1-%D9%85%D9%86%D8%B5%D9%81%D8%A7%D9%86%D9%87!

نظرات 2 + ارسال نظر
پروانه یکشنبه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1391 ساعت 11:14 ق.ظ

کمی گشتم اینو پیدا کردم و البته چیزهای دیگه به نظرم این خوب بود
اگر همین امامی هروی هست و متن رو مناسب دیدید به ادامه اضافه ش کنم:



امامى هروى، رضى الدین


تولد : ؟؟؟

وفات :686ق قصبه لنجان اصفهان

امامى هروى, رضىالدین, ابو عبدالله محمدبن عثمان. (و ف686ق), ادیب, شاعر. وى ملک‌اشعراء و مداح اتابکان فارس و معاصر سعدى و مجدالدین همگر بود. ابتدا مداح ملوک کرت بود. سپس به کرمان رفت و به مدح پادشاهان آن دیار یعنى سلاطین قراختائى پرداخت. در یزد مصاحب شمس‌الدین محمدتازى گوى, کارگزار شمس‌الدین محمد صاحب دیوان شد. به سبب فضل و دانش وافر و تسلط بر زبان و ادب عربى و فارسى و اطلاع از علوم مختلف معقول و منقول شهرت بسیار داشت, تا آنجایى که برخى از معاصران در مقام مقایسه او با سعدى برآمده و اورا بر بسیارى از شاعران ترجیح داده‌اند. مجدالدین همگر اورا بر سعدى ترجیح داده است. در قصیده‌سرائى به سبک عراقى شهرت داشت. وى به اصفهان رفت و باقى عمر را در آنجا گذرانید. ودر قصبه لنجان درگذشت.

آثار :

«دیوان» اشعار مشتمل بر دو هزار بیت, شرحى بر قصیده «بائیه»,

ذوالرمّه شاعر معروف عرب به عربى

http://adabi-blog.blogfa.com/cat-70.aspx

پروانه یکشنبه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1391 ساعت 11:19 ق.ظ

در سایتها خواندم هم دوره سعدی بود و سعدی را قبول نداشت!

ولی در باره فردوسی چه گفته است!!!

در فکرم خوشا به حالش که از نسخه های قدیمی تر شاهنامه را خوانده است.


این هم آدرس سایتی که در باره سعدی و مجدالدین همگر و امامی کاشانی و کُر کُری هایشان نوشته:

http://satire.ir/13-%D8%AF%D8%A7%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%BA%DB%8C%D8%B1-%D9%85%D9%86%D8%B5%D9%81%D8%A7%D9%86%D9%87!

سعدی هم او را قبول نداشت.

بهرحال این دو کامنت شما را در ادامه ی مطلب آوردم.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد