آذر بیگدلی و فردوسی

حکیم ابولقاسم فردوسی، هو حسن بن اسحاق شرفشاه طوسی .. الحق شاهنانمه بر وفور علم و حکمت او دلیلی واضح است. در مراتب سخنوری رکن رکین ارکان اربعه است و سه رکن دیگر از استادان به استادی او قائل و مقرند (انوری و نظامی و سعدی او رامدح گفته اند) هر چند به تصاریف زمان و انقلاب دوران و اختلال ایران، امروز شاهنامه ای که صحت داشته باشد وجود ندارد. با وجود این مقابل اشعار فصیح بلغا و افکار بلیغ فصحا در هر عالم شعر خوب و سخن مرغوب دارد و در این هفتصد سال کسی از زمره ی شعرا نیامده که راه هم چشمی او سنجد، بلکه احدی نبوده که سر ار ریقه ی شاگردی او پیچد.

(لطفعلی بیگ آذر بیگدلی - وفات 1195 ه.ق. آتشکده ی آذر)

 از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی

سلیمان راوندی و فردوسی

".... و نام نیک مطلوب جهانیان است، و در شاهنامه که شاه نامه ها و سر دفتر کتاب هاست، مگر بیشتر از هزار بیت مدح نیکو نامی و دوستکامی است."

(محمدبن علی بن سلیمان راوندی - راحه الصدور - تاریخ تالیف 559 تا 603 ه.ق.)

 از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی

نظامی و فردوسی

سخنگوی پیشینه دانای طوس / که آراست روی سخن چون عروس

در آن نامه کان گوهر سفته راند / بسی گفتنی های ناگفته ماند

اگر هرچه بشنیدی از باستان / بگفتی، دراز آمدی داستان

نگفت آنچه رغبت پذیرش نبود / همان گفت کز وی گریزش نبود

دگر از پی دوستان توشه کرد / که حلوا به تنها نشایست خورد

نظامی که در رشته گوهر کشید / قلم دیده ها را قلم در کشید

به ناسفته دری که در گنج یافت / ترازوی خود را گهر سنج یافت

شرفنامه را فرخ آوازه کرد / حدیث کهن را بدو تازه کرد

(نظامی گنجوی - وفات 614 ه.ق. - شرف نامه)

 از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی

خاقانی و فردوسی

شمع جمع هوشمندان است در دیجور غم / نکته ای کز خاطر فردوسی طوسی بود

زادگان طبع پاکش جملگی حوراوشند / زاده حوراوش بود، چون مرد فردوسی بود

(منسوب به خاقانی - وفات 595 ه.ق. - نقل از مجمل فصیحی خوافی)

 از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی

اسدی طوسی و فردوسی

به شهنامه فردوسی نغز گوی  /  که از پیش گویندگان برد گوی

بسی یاد رزم یلان کرده بود /  از این داستان یاد ناورده بود

نهالی بد این رسته هم زان درخت  /  شده خشک و بی بار و پژمرده سخت

من اکنون ز طبعم بهار آورم  /  مرین شاخ نو را به بار آورم

(اسدی طوسی - وفات 465 ه.ق. - گرشاسب نامه)

 از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی

فریدون مشیری و فردوسی

شعر را با صدای خانم گیتی مهدوی از اینجا بشنوید

خروش فردوسی

هنوز یادم هست :
چهارسالم بود ،
که با نوازش « سیمرغ »
به خواب می رفتم .
به بانگ شیهه ی « رخش » ،
ز خواب می جستم .
چه مایه شوق به دیدار موی زالم بود !

ابن یمین فریومدی و فردوسی

سکه ای کاندر سخن فردوسی طوسی نهاد / تا نپنداری که کس از زمره ی فرسی نشاند

اول از بالای کرسی بر زمین آمدن زمین / او دگر بارش به بالا برد و بر کرسی نشاند

(ابن یمین فریومدی- وفات 769 ه.ق.)

 از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی

حسین مسرور و فرودوسی

  

حسین مسرور در ظهیرالدوله 

1347-1269   

 عکس از: اینجا

کجا خفته ای، ای بلند آفتاب / برون آی و بر فرق گردون بتاب

نه اندر خور توست روی زمین /  زجا خیز و بر چشم دوران نشین

کجا ماندی ای روح قدسی سرشت / به چارم فلک یا به هشتم بهشت؟

به یک گوشه از گیتی آرام تست / همه گیتی آکنده از نام تست

چو آهنگ شعر تو آید به گوش / به تن خون افسرده آید به جوش

ز شهنامه گیتی پر آوازه است / جهان را کهن کرد و خود تازه است

تو گفتی: "جهان کرده ام چون بهشت / ازین بیش تخم سخن کس نکشت"

ز جا خیز و بنگر کز آن تخم پاک / چه گل ها دمیده است برطرف خاک

نه آن گل که در مهرگان پژمرد / نخندیده بر شاخ، بادش برد

نه جور خزان دیده گلزار او / نه بر دست گلچین شده خار او

(حسین مسرور - وفات 1347 ه.ش. شعر فردوسی نامه - راز الهام)

 از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی

سعدی و فردوسی

چه خوش گفت فردوسی پاکزاد / که رحمت بر آن تربت پاک باد

میازار موری که دانه کش است / که جان دارد و جان شیرین خوش است

(سعدی - وفات 694 ه.ق - بوستان)

 از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی

امامی هروی و فردوسی

در خواب شب دوشین، من با شعرا گفتم: / کای یکسره معنیتان با لفظ بهم درسی

شاعر ز شما بهتر، شعر آن که نیکوتر؟ / از طایقه تازی وز انجمن فُرسی

آواز برآوردند، یک رویه به من گفتند: / فردسی شهنامه، شهنامه ی فردوسی

(امامی هروی - وفات 667 ه.ق. )

 از نشریه جشنواره توس - 1354 به کوشش ضیاالدین سجادی